Sherali Jo'rayev

Ajab hangomalar ko’rdim

Jahonni kezdim, ey do`stlar, ajab hangomalar ko`rdim,
Tog`u toshu, bog`u rog`u, gulu gulzorlar ko`rdim.

Jahonga kelganin sezmay, ketar vaqtini ham bilmay,
Bu qanday sir, debon hayron, yana hayronalar ko`rdim.

Nafing tegsa do`stlik qilgan, hatto itingni sizlagan,
Pul-mol uchun do`st tutingan ajab do`st-yoralar ko`rdim.

Kishi oshini yeb birga, tovog`ini urib yerga,
Tuz yeb turib, tuzdoniga tupurgan begonalar ko`rdim.

Birov undoq, birov bundoq deya g`iybatni etguvchi,
Shaytonga ham dars berguvchi ajab insonlar ko`rdim.

Bugun banda, erta unda, yurar husnin sotib kunda,
Hazar etgay yer ham undan, ajab sharmandalar ko`rdim.

Hamon kezmoqdaman, do`stlar, kezib oxir bunda yetdim,
Do`stu dushman ichradirman, bilmam, sirim kimga aytdim.

Mardlar bilan o`ltirganda do`stlik sharobini ichdim,
Nomard bilan o`ltirganda mardlar g`iybatin eshitdim.

Jahonga keldim-u, ammo bilolmayman qachon ketgum,
Yig`ilgan do`stlar ichinda yana do`st-yorlar ko`rdim.

Jahonni kezdim, ey do`stlar, ajab hangomalar ko`rdim…