Beg-bou Toshkent, kamina Shox man,
MaGGok yoki attare чуваки.
Bilgin, sezgin, keragini topgin,
Olamga boq, u masala jumboq.
Do’l, yomg’ir, qor bekorga yog’maydi,
Kuzda barglar o’zi to’kilmaydi.
Hey listen to me, bu song bor gap,
Hayot bu do-re-mi, ah.
Afsonamas hayotning bo’lagi,
Ishonmasa taqdirning istagi.
Bor edi bir shodon, boy edi u nodon,
Ota erka og’li bo’lib yurar edi beg’am, omon.
Sevgan qizi, sevgan yori, Zuhra-Shirini bor edi,
Olam go’zal, hayot go’zal, boylik-yoshlik hamroh edi.
15-16 yosh edi ular, faqat havas qilar edi do’stlar.
All right, okay, oshiqlar baxtiyor,
But, но, faqat giyohvand qo’shildi.
Ikki yoshni shayton yo’ldan urdi,
Giyoh qora siyoh ham qo’shildi.
Beg-bou Toshkent, kamina Shox man,
MaGGok yoki attare чуваки.
Bilgin, sezgin, keragini topgin,
Olamga boq, u masala jumboq.
Do’l, yomg’ir, qor bekorga yog’maydi,
Kuzda barglar o’zi to’kilmaydi.
Tom yo’q, beg-bou, bu fazaga полёт,
Maktab, o’qish, o’qtuvchiga отвод.
Orzu-havas parcha-parcha bo’ldi
Qoldi tirik jasad, erta o’ldi
Qiz yigitni taklif etdi o’z xonadoniga nodon,
Kayfu-safo, mayu-sharob, eshik taqilladi shu on.
Qiz ne qilarin bilmay, bosh aylangan, ko’zni ochdi,
O’ngga chopdi, so’lga chopdi, oxiri eshikni ochdi.
Ko’zni bosgan edi shira, otasin tanidi arang,
Ota qiz holatin ko’rdi, ishonmadi, boshi garang.
Mani qizim, yo’g’e nahot, o’zga yigit bilan hayhot?
Keyin ne bo’ldi so’rama, bunday ahvolga san tushma.
Ura ketdi, urusha ketdi, g’azab qo’zg’ab aql ketdi,
Yigit qarab turolmadi, ortiq chiday ham olmadi,
Pichoqni oldi behosdan, urdi, sanchdi u bilmasdan.
So’ngi marta nafas oldi ota,
Yigit qo’rqib qochdi qalbni sota.
Qochardiyu qayerga bilmaydi,
Nahot endi u ortga qaytmaydi?
Endi u qizga sodiq qolmaydi,
Afsus vaqtni to’xtatib bo’lmaydi,
Afsus o’zidan qochib bo’lmaydi.
Yo, ko’p vaqt o’tgani yo’q bu orada,
Yigit topildi, bo’ldi so’roqda.
So’roq-javob, bilasiz u aybdor,
Hayot-mamot o’tadi qamoqda.
Qiyinchiliklar endi boshlandi,
Giyoh, qorasiz og’riq qiynardi.
Og’riq kuchli ammo sabr-toqar,
Chidam bir dam, tana mayda-mayda.
Yigit bu holatda ko’p yashay olmadi afsus,
U qurbon bo’ldi qamoqda, bo’ldi taqdir josus.
Qiz allaqachon ko’chada qolgandi otasiz,
Oxiri berk bu ko’chaga kirgandi nodon qiz.
Yigitlar bilan o’ralashdi u,
O’g’ri bo’ldi, sevikli yor o-hu.
Va daydi o’qdan yaralandi-yu,
Tark etdi orzu-umidlarni u.
Kamina Shoxrux, maGGok kuyladi,
Ogoh bo’l do’stim, senga dars bo’ldi.
Oxir voy bo’lmasin, e-voh dema,
Hayot go’zal, uni nobud qilma!
