Abdurashid Yo'ldoshev

Bog’ ko’cha

Bog` ko`chadan ikkalamiz yurib borgan kechalar,
Bir nigohdan, bir havodan nafas olgan kechalar.
Ne qilayki, endilikda bog` ko`chalar buzildi,
Bog` ko`chalik ul hamrohim begonaga yor bo`ldi-ey.
Shu suluvda ko`zim qoldi-ey, dod-ey,
Aytolmadim, so`zim qoldi.

Xohu qishdir, xohu bahor, yo`llariga zor edim,
Bu jonimni poyondozdek poyiga to`shar edim.
Endi xayol olib ketar kechalar-u ertalar,
Suluvimning sochin silab, begonalar erkalar.
Shu suluvda ko`zim qoldi-ey, dod-ey,
Aytolmadim, so`zim qoldi.

Bog` ko`chaning devorlari sirdosh edi, ogohim,
Endilikda sirdosh emas, qo`lda torim hamrohim.
O`tar umrim, sarhisobin bilolmayman o`zim ham,
Shu suluvdan o`zgasini ko`rolmaydi ko`zim ham.

Shu suluvda ko`zim qoldi-ey, dod-a,
Aytolmadim, so`zim qoldi.
Shu suluvda ko`zim qoldi-ey, dod-a,
Aytolmadim, so`zim qoldi.

Aytolmadim, so`zim qoldi… {x2}