Farrux Xamraev

Sovuq

Oppoq qor yog`averadi, astalab sekindan-sekin,
Yanada maydalab tushadi tepadan.
Go`yoki sehrli bir nur, hattoki tunni qiladi u kun,
Qorlarga burkanish, o`zgacha ko`rinish,
Soflikka intilish, ko`zlarga tikilish,
Bir-birini erkalash va so`nggisi – ayrilish.
Va ketidan doimgidek, doimgidek siqilish.

Nimasi bu, qanaqa bu sinov? Bir parchagina qor,
Kelgunicha qo`llarimizga beayb yetib kelar.
Shu kickinagina parcha eplagan narsani
Nega ba’zi go`zallar uddalay olmas?

Albatta bo`yi yetguncha kimdurga bo`lgan o`yinchoq,
Qo`llarida qo`g`irchoq, ko`z tegmasin deya
Yana taqar ko`zmunchoq. Nimasi bu, nimasi bu?
Oppoq qor yog`ganida esimda, yo`llar muzlagandi,
Yursa sirpanardi, kimdir yiqilardi.
Ba`zilar kulardi, esimda haliyam, kuldirgan mani ham,
Shu jajji qizaloq yomon sirpangandi, yomon yiqilgandi.

Ko`pchilik kulgandi, rosa uyalgandi,
Hazil-hazil bilan yoniga borgandim.
Qo`llaridan tutib, uni turg`izgandim,
U yerga qarardi, biroz og`rinardi,
Chunki sirpanishdan qo`li og`rigandi.

Astalab yurishga harakat qildik biz,
Uyiga borguncha tanishib oldik biz.
Manzilga yetganda uyalib qarardi,
Nimadir degisi, degisi kelardi.

Mayli, boraqolay, dedim indamagach,
O`zizni avaylang, deya hayrlashdim.
O`sha kun boshimni savollar qamradi,
O`sha kun ko`zimni o`sha qiz qamradi.

Uyqumda ham o`sha, yurganimda ham o`sha,
Oynada ham o`sha, xullas faqat o`sha.
Halovat yo`qoldi, ko`zimda ko`z qoldi,
Tunlarim uzunday, bo`ying keskinday,
Nimadur bo`lib bo`ldi, hislarim uyg`ondi,
Yuragim manimcha uni sevib qoldi.

Oppoq qor yog`averar,
Qora tunni oppoq kundek ko`ray deb.
Oppoq qor yog`averar,
Balki o`tmish izlarni o`chiray deb,
Yana qor yog`averar,
Toki, oq ko`ngillarga do`st bolay deb.
Tinmay qor yog`averar,
Shirin lahzalarga duch kelay deb.

O`zimni yo`qotib qo`yganim bilaman,
Ertasiga bordim o`sha manzil tomon.
Kutishga qarorni o`sha on chiqardim,
Kelib qolar, deya sog`inib kutardim.

Oradan uzoq vaqt o`tdi, hali u yo`q,
Odamlar keladi, lekin hali u yo`q.
Umidim so`nardi, kun ham qorayardi,
Yuragim sezganday, o`shani kutardi.

Peshonam emas u ekan, deganimda,
Orqadan keldi shirin kulguning ovozi.
Qarasam, o`sha ekan, zo`rg`a qadam bosar,
Balki sirpanishdan, balkim qo`lidagi shishadan.

Kechagi qarashlar, kechagi yurushlar,
Umuman yo`q edi, unda ko`rinmasdi.
Men bilgan qizaloq, men sevgan qizaloq,
Nahotki shu bo`lsa, ko`zlarim aldansa?

Achinarli holat, yonida bor bir yigit,
Har ikkita gapida yuzlaridan o`padi.
Bekorga kutibman, ko`cha juda sovuq,
Sovuqligi mayliga, bularning qilmishi sovuq.
Kuzatdim ularni, qizga gapiray deya,
Nima bu qilmishing, ozgina uyal deya.

Kuzatib uyiga yigit hayrlashdi,
Ketishi bilanoq o`zga yaqinlashdi.
O`pishib ko`rishish qizga odat ekan,
Achom-achom qilish odatiy hol ekan.

Dardi boylik ekan, mashina-yu pul ekan,
Qiz bola deganim bir sovuq ayol ekan.
Har kuni qabulida aqli yo`q, puli bor,
Keladi maqsadi yo`q, lekin boy otasi bor.

Ertaga ne bo`lar, kimga u osilar?
Yaxshini topadi, so`ngra uni ham xor qilar.
O`ylanib qarasam hayot qiziq ekan,
Qor chiroyli, lekin ifori sovuq ekan.
Chiroyli o`sha qizning chiroyi bo`lsa ham,
Qilig`i sovuq ekan, o`tmishi sovuq ekan.

Sovuq degan ibora, balki shunga sovuq,
Sovuq so`zining o`zi manimcha ham sovuq?
Faslda bor sovuq, sevgida bor sovuq,
Go`zalikda bor sovuq, bu qanaqa sovuq?

Oppoq qor yog`averar,
Qora tunni oppoq kundek ko`ray deb.
Oppoq qor yog`averar,
Balki o`tmish izlarni o`chiray deb,
Yana qor yog`averar,
Toki, oq ko`ngillarga do`st bolay deb.
Tinmay qor yog`averar,
Shirin lahzalarga duch kelay deb. (x2)