Sardor Mamadaliyev

Vatan

Osmon oyu yulduz, quyosh ham kerak,
Zarurati bordir tog`u toshgacha.
Biroq men bilganim qalbda bir bezak,
Tuproq yo`lda qolgan izlar boshqacha. {x2}

Vatan degani shu bir hovuch tuproq,
Vatan degani bu – yurakda titroq.
Vatan degani shu bir hovuch tuproq,
Vatan degani bu – yurakda titroq.

Kim qanday anglaydi, qanday tushunar,
Tuproq iforiga to`la tonglarim,
Balki, shundan halol, shundan xokisor,
Mening ona xalqim, bug`doy ranglarim. {x2}

Bolaligim mening – asov qulun,
Oyog`i shilingan toshga urinib.
Onam chang ko`chaga qo`yiblar qo`lin,
Tuproqni malham deb, bosgan egilib. {x2}

Ota buyuk zotdir, suyanchdir menga,
El doim ishonar oqillariga.
Ul zot asling xokdir, deya o`rgatar,
Ishongum purhikmat naqllariga.

Vatan degani shu bir hovuch tuproq,
Vatan degani bu – yurakda titroq.
Vatan degani shu bir hovuch tuproq,
Vatan degani bu – yurakda titroq.

Kim qanday anglaydi, qanday tushunar,
Tuproq iforiga to`la tonglarim,
Balki, shundan halol, shundan xokisor,
Mening ona xalqim, bug`doy ranglarim. {x2}

Mening o`zbek xalqim, bug`doy ranglarim.