Shohruz (Abadiya)

Qaytmagin

Unut, deya ketding, qoldim bir o`zim,
Sensiz yaxshi deding, kuydim o`zimga o`zim.
Qaytmagin, hali beri unutganim yo`q seni,
Qaytmagin, hali beri xasta yuragim meni.

Nimadir bo`ldi, o`zgarib ketding,
Va’dalaringni esla, manga aytgan eding.
Axir sevar eding, sog`inar eding,
Yolg`onmidi aytgin, qizg`onganlaring?

Kerakmas bo`ldimu sani sevgan yurak?
Manimcha ancha bo`ldi, unutgan bo`lsang kerak.
Nahot, endi gulim, ortiq sevmaysan,
Oldingidek tongdan qo`ng`iroq qilmaysan.

Oldinlari o`zing yig`lab aytar eding:
Rozi bo`lishmasa-chi uydagilaring?
Tonggacha uxlamay dardlashar edik,
Hatto go`shakni qo`ymay uxlab qolar edik.

Bularning hammasi bugun yuragimni
Parcha-parchaladi, sen bilmaysan buni.
Davolar izladim, ammo topolmadim,
Sani deb qiynaldim, lek unutolmadim.

Ketsang gar, kelmagin, unutishga yordam berib,
Kelmagin, qaytmagin, o`zga bog`da ifor sochib.
Gullagin, eslagin, unutolmayapti deya qaytmagin,
Sani deb qiynaldim, lek unutolmadim. (x2)

Jonim, san kulgin, albatta baxtli bo`lgin,
Lek bu dunyo hisobli, shuni unutmagin.
Bu qaytar dunyo, lek ravo ko`rmayman,
Allohimdan sanga yaxshiliklar so`rayman.

Bilgin, sani jonim, unutmasman hech qachon,
Yuragimda asrayman, unga to`lsa ham qon.
San esa unut mani, go`zalim, bemalol,
Soxta yo`qlashing bilan bermagin ozor.

Bu dunyoda ko`pdir bilsang, vafoli go`zallar,
Biri termular yo`limga, boshqasi go`zalroq.
Men esa sani tanladim, baxtli qilishni xohladim,
To`g`ri man, to`g`ri san, kim nohaq tushunolmadim.

Afsuski, endi yuragimga sig`mas boshqalar,
Mubtalo qilib ketding, yetmay turuvdi dardlar.
Aytgin, qanday unutay bu qora ko`zlaring?
Mani shu holga solgan dardumonim o`zing.

Ketsang gar, kelmagin, unutishga yordam berib,
Kelmagin, qaytmagin, o`zga bog`da ifor sochib.
Gullagin, eslagin, unutolmayapti deya qaytmagin,
Sani deb qiynaldim, lek unutolmadim. (x2)

* * *

Шохруз (Абадия) – Қайтмагин

Унут, дея кетдинг, қолдим бир ўзим,
Сенсиз яхши дединг, куйдим ўзимга ўзим.
Қайтмагин, ҳали бери унутганим йўқ сени,
Қайтмагин, ҳали бери хаста юрагим мени.

Нимадир бўлди, ўзгариб кетдинг,
Ваъдаларингни эсла, манга айтган эдинг.
Ахир севар эдинг, соғинар эдинг,
Ёлғонмиди айтгин, қизғонганларинг?

Керакмас бўлдиму сани севган юрак?
Манимча анча бўлди, унутган бўлсанг керак.
Наҳот, энди гулим, ортиқ севмайсан,
Олдингидек тонгдан қўнғироқ қилмайсан.

Олдинлари ўзинг йиғлаб айтар эдинг:
Рози бўлишмаса-чи уйдагиларинг?
Тонггача ухламай дардлашар эдик,
Ҳатто гўшакни қўймай ухлаб қолар эдик.

Буларнинг ҳаммаси бугун юрагимни
Парча-парчалади, сен билмайсан буни.
Даволар изладим, аммо тополмадим,
Сани деб қийналдим, лек унутолмадим.

Кетсанг гар, келмагин, унутишга ёрдам бериб,
Келмагин, қайтмагин, ўзга боғда ифор сочиб.
Гуллагин, эслагин, унутолмаяпти дея қайтмагин,
Сани деб қийналдим, лек унутолмадим. (х2)

Жоним, сан кулгин, албатта бахтли бўлгин,
Лек бу дунё ҳисобли, шуни унутмагин.
Бу қайтар дунё, лек раво кўрмайман,
Аллоҳимдан санга яхшиликлар сўрайман.

Билгин, сани жоним, унутмасман ҳеч қачон,
Юрагимда асрайман, унга тўлса ҳам қон.
Сан эса унут мани, гўзалим, бемалол,
Сохта йўқлашинг билан бермагин озор.

Бу дунёда кўпдир билсанг, вафоли гўзаллар,
Бири термулар йўлимга, бошқаси гўзалроқ.
Мен эса сани танладим, бахтли қилишни хоҳладим,
Тўғри ман, тўғри сан, ким ноҳақ тушунолмадим.

Афсуски, энди юрагимга сиғмас бошқалар,
Мубтало қилиб кетдинг, етмай турувди дардлар.
Айтгин, қандай унутай бу қора кўзларинг?
Мани шу ҳолга солган дардумоним ўзинг.

Кетсанг гар, келмагин, унутишга ёрдам бериб,
Келмагин, қайтмагин, ўзга боғда ифор сочиб.
Гуллагин, эслагин, унутолмаяпти дея қайтмагин,
Сани деб қийналдим, лек унутолмадим. (х2)