Tohir Sodiqov

Axir sen o’sha

Kutmaganda qayerdandir
Voqealar bo`lar sodir,
Gohida hazil qilar taqdir.
Yetti uxlab tushimga
Kirmagan ishlar bo`lsa,
Tasodif qodir ne ishlarga.

Mana bugun ham uzoq o`tmishdan
Bir hodisa ro`y berdi birdan. (yeah)

Ulkan temir qush falakda
Davom etardi parvozda,
Ne ko`zlar bilan qarasam,
Sen, sen, sen…

Axir sen o`sha – mening uyqusiz tunlarim,
Axir sen o`sha – yoz-u kuz, qish, bahorim.
Axir sen o`sha – avval qanotlantirib,
Lek keyin esa… Mayli endi bu muhimmas.

Axir sen o`sha, yoningda jajji qizcha,
Xuddi o`zingga, o`xsharkan yoshligingga.
Jilmayar menga, senikiday ovozi,
Bu mo`jiza, bu mening baxtli parvozim.

To`lib toshgan hayajoning
Qalbaki kulib yashirding,
Zo`rg`a ushlab qolding ko`z yoshing.
Nima sezdi vujuding
Yo qiynaldi vijdoning,
Olib qochma mendan nigohing.

Nega shu bugun, kim bilardi ayt?
Aynan bizga bog`liq vaziyat,
Bu holat qaydan.
Savol bermayman, sen qo`rqma,
Ayblamayman yo`q daxling,
Shunchaki bir yurak bo`lgan edi chilparchin.

Axir sen o`sha – mening uyqusiz tunlarim,
Axir sen o`sha – yoz-u kuz, qish, bahorim.
Axir sen o`sha – avval qanotlantirib,
Eh, keyin esa… Mayli endi bu muhimmas.
Axir sen o`sha, yoningda jajji qizcha,
Xuddi o`zingga, o`xsharkan yoshligingga.
Jilmayar menga, senikiday ovozi,
Bu mo`jiza, bu mening baxtli parvozim. (x1+x1)

Axir sen o`sha…