Ummon

7-qavat

Bedorlik qiynamoqda shu tun,
Ko’chada qish, Toshkent ko’chalari sovuq,
Boraman sen tomonga piyoda,
Ovozing eshitmayabman bir haftadan ham ziyoda,
Ko’rmaganimga esa bo’ldi bir oy!

Nega bu oqshom meni qiynaydi,
Yuragim o’zimga boysunmaydi,
Nega chiroq o’chmaydi xonangda yarim tunda ham?
O’tiraman tog’ringda bekatda,
Sen turasan yettinchi qavatda,
O’zi yuragingda qoldimu oramizdagi o’sha tuygu?

O’tiraman ming xil xayolda,
Shahar esa shirin uyquda,
Qolib ketdim yolg’iz sovuqda seni deb.
Sen esa boshqa yo’nalishda,
Bir bora javob bermay menga
Shunchalikka bormoqdasan, ayt kimni deb?

Ko’zlaringning qorasini,
Kipriklaring shodasini,
Sochlaring har tolasini sog’inaman, dilim.
Sog’inchlarim manzili yo’q,
Kutishdan yor yomoni yo’q,
Sansiz hayotning keragi yo’q. (x2)

Bilmasdim,
Bir kun kelib sani izlab yuraman deb ko’chada,
Uni ustiga yarim kechada bekatlarda,
Qo’ngiroq qilib ertalabgacha,
Lekin hech qachon savol bormas edi javobgacha.
Blmasdim bir kun kelib bo’laman deb tunlari sarson,
Sovuqda sog’ligimga qilib ziyon,
Aziz bo’lgani uchun bir inson,
Manga qiyinu unga negadir oson,
Bunchalar ham yaqin osmon?

O’, yettinchi qavatda qolib ketdi
Yuragimning parchasi, tugaganda hammasi,
Boqib turadi darchasi.
Bunchalar ham yaqin bo’lmasa muhabbatim marrasi? (x2)
Tugadi sevgi daldasi.

Ko’zlaringning qorasini,
Kipriklaring shodasini,
Sochlaring har tolasini sog’inaman, dilim.
Sog’inchlarim manzili yo’q,
Kutishdan yor yomoni yo’q,
Sansiz hayotning keragi yo’q. (x2)

Sen turasan yettinchi qavatda…