Ummon

Eto lyubov

Ozmi ko’p uni unutib bo’lgandim,
Lek kecha oqshom yana uchratdim.
Qanchalar go’zal ustidagi libos,
Lek men uchun emas, ​qilib kelgan pardoz.

Bu oqshomda u hammadan go’zal,
Hammadan nafis, hammadan o’zar,
Lek men emas uni bilagidan tutar,
U kim bo’ldi, unga bunchalar talpinar?

O, это любовь взяла меня с ума,
O, ты так прекрасно выглядишь этот вечер,
Но не для меня. (x2)

Yog’ar yomg’ir, tun afsus bugun,
Zo’rg’a chidab o’tgan azoblarimga
Qaytadan bo’ldim maftun ko’rib uni.
U bilan o’tgan har bir lahzani eslatib
Boshlandi mayin tabassumi.
Qachonlardir shu tabassum atalardi menga,
Bugun esa ko’z oldimda atalmoqda o’zgaga.
Oxir chidolmadim, sekin qaytib ketmoqdaman uyga.

Bu oqshomda men hammadan chetda,
Hammadan zaif, zanjirlaring menda.
Lek sen emas menga yordam qo’lin cho’zar,
Sog’inch esa nima, kim menga achinar?

O, это любовь взяла меня с ума,
O, ты так прекрасно выглядишь этот вечер,
Но не для меня. (x2)