Zohid

Alda

Sensiz zerikdim bir o`zim,
Yolg`iz-yolg`iz bir o`zim.
Eslab birga o`tgan damlarimiz,
Qaytsin deb yana o`sha kunlarimiz.

Yana sani jondan sevaman deb,
San mani muhabbatimsan deb.
Yuragimni har zarbi senga deb,
So`ngra har bir so`zlarim yolg`on deb.

Alda, alda, alda, alda,
Aldab meni baxtli ayla.
Ayla, ayla, ayla, ayla meni baxtli.
Tunlar, tunlar bedor o`tar edi,
Mening holimni bir kishi so`rab kelmas edi.

U ham endi yo`q,
Ko`nglimni ko`tarib yurar edi
U ham endi yo`q,
Bag`rimni to`ldirib yurar edi.

Yolg`onlari ham endi yo`q,
Mani baxtli qilib turar edi. (x2)

Dengiz bo`ldi ko`zdagi yoshim,
Esiz, yomg`ir sirdoshim.
Meni to`ldirib turgan,
Men deb yolg`on yoshlar to`kkan.

Sog`indim sani ko`zlari shahlo,
Yolg`onlari dardimga davo.
Kel, alda tillari burro,
Sog`inch dardim bo`lsin ado.

Bilaman-bilaman,
Bilaman-bilaman soxtaligini, (x2)
Kunlar, kunlar yolg`iz o`tar edi,
Mening holimga bir kishi nazar solmas edi.

U ham endi yo`q,
Ko`nglimni ko`tarib yurar edi
U ham endi yo`q,
Bag`rimni to`ldirib yurar edi.

Yolg`onlari ham endi yo`q,
Mani baxtli qilib turar edi. (x2)

* * *

Зоҳид – Алда

Сенсиз зерикдим бир ўзим,
Ёлғиз-ёлғиз бир ўзим.
Эслаб бирга ўтган дамларимиз,
Қайтсин деб яна ўша кунларимиз.

Яна сани жондан севаман деб,
Сан мани муҳаббатимсан деб.
Юрагимни ҳар зарби сенга деб,
Сўнгра ҳар бир сўзларим ёлғон деб.

Алда, алда, алда, алда,
Алдаб мени бахтли айла.
Айла, айла, айла, айла мени бахтли.
Тунлар, тунлар бедор ўтар эди,
Менинг ҳолимни бир киши сўраб келмас эди.

У ҳам энди йўқ,
Кўнглимни кўтариб юрар эди
У ҳам энди йўқ,
Бағримни тўлдириб юрар эди.

Ёлғонлари ҳам энди йўқ,
Мани бахтли қилиб турар эди. (х2)

Денгиз бўлди кўздаги ёшим,
Эсиз, ёмғир сирдошим.
Мени тўлдириб турган,
Мен деб ёлғон ёшлар тўккан.

Соғиндим сани кўзлари шаҳло,
Ёлғонлари дардимга даво.
Кел, алда тиллари бурро,
Соғинч дардим бўлсин адо.

Биламан-биламан,
Биламан-биламан сохталигини, (х2)
Кунлар, кунлар ёлғиз ўтар эди,
Менинг ҳолимга бир киши назар солмас эди.

У ҳам энди йўқ,
Кўнглимни кўтариб юрар эди
У ҳам энди йўқ,
Бағримни тўлдириб юрар эди.

Ёлғонлари ҳам энди йўқ,
Мани бахтли қилиб турар эди. (х2)