Ruhshona

Bir yurt bor jahonda

Yurakning har zarbi moziydan so`zlar,
Qay kunni ko`rmadi bu qora ko`zlar.
Mo`ltirar moychiroq yanglig` yulduzlar,
Men seni momomdan so`rab olganman,
Tunlarni kunlarga ulab olganman.

Erksifat sakrashi tog`u qirlarda,
Tulporlar pishqirar keng adirlarda,
Ketmon tegmagan joy yo`q bu yerlarda,
Men seni bobomdan bilib olganman,
Dilni tuprog`ingga belab olganman.

Bir yurt bor jahonda jannatiy, obod,
Jonimdek qutlug`dir, ruhimdek ozod,
O`zin o`tga urar bolam deb bir zot,
Men seni otamdan tilab olganman,
Kunda ming to`kilib, gullab olganman.

G`ururim, sharafim, ko`zim qarog`im,
Har soch tolasida nomus-ardog`im,
Mehri o`zidan ham menga ko`prog`im,
Men seni opamdan so`rab olganman,
Kafting-la jonimni silab olganman.

Bir yurt bor jahonda jannatiy, obod,
Jonimdek qutlug`dir, ruhimdek ozod,
O`zin o`tga urar bolam deb bir zot,
Men seni otamdan tilab olganman,
Kunda ming to`kilib, gullab olganman.

Guvohlik ber o`zing, bokira osmon,
Elni duo aylar farishta inson,
Ul zot kafti to`la iymondir, iymon,
Men seni onamdan tilab olganman,
Tunlari sezdirmay yig`lab olganman.