Xurshid Rasulov

Birinchi yor

Yostig’im bag’rida sochingning tolasi,
Yuragimni qa’rida qalbingning nolasi.
Kechir, men – hayotning nodon bolasi,
Qadringni bilmadim, ey birinchi yor.

Ermakka aylandi so’zlarim endi,
Somondek sarg’aydi yuzlarim endi.
Pinhon kulib ketdi do’stlarim endi,
Men esa yig’ladim, ey birinchi yor.

Bilib tinchimadim nechun sen bilan,
Kengashib yurmadim bag’ri keng bilan.
O’lsam o’lardingku axir men bilan,
Hech vafo qilmadim, ey birinchi yor.

Adashgan bandaman, yo’lin yo’qotgan,
Ko’ngil gulzoridan gulin yo’qotgan.
Umrim o’taverar, tilim yo’qolgan,
Oh, ming azob tingladim, ey birinchi yor.

O’lsam oh urguvchi bir ilhaq onam,
Ortimdan zorlanar qayda deb bolam.
Hijronning qa’rida tosh qotar tanam,
Yashashga ko’nmadim, ey birinchi yor.

Yostig’im bag’rida soching tolasi,
Yuragimni qa’rida qalbing nolasi.
Kechir, men – hayotning nodon bolasi,
Qadringni bilmadim, ey birinchi yor.

Kechir, men – hayotning nodon bolasi,
Qadringni bilmadim, ey birinchi yor.
Men esa yig’ladim, ey birinchi yor,
Qadringga yetmadim, ey birinchi yor.